Almanya’da iki küçük eyalette yapılan eyalet parlamentosu seçiminde belirsiz gibi görünen bir durum ortaya çıktı. AfD bir eyalette en büyük parti diğerinde ise ikinci parti durumundadır ama kimse bu partiyle koalisyon yapmak istemiyor. Bu durumda tek seçenek CDU ile BSW’in ittifakıdır. Sahra Wagenknecht İttifakı yıl sonuna doğru adını değiştirip kişi isminden uzaklaşacak. Kurulalı daha altı ay bile olmadı ama iki eyalet seçiminde de yüzde 10’un üzerinde oy aldı.

Bu parti ile CDU, iki taraf da birbirinden pek hoşlanmasa da ittifak yapmak zorunda kalacaklar…

Başka alternatifler çıkması hayli zor görünüyor.

CDU sözcüsü gerçekçi bir değerlendirme yaptı ve “eyalet sorunları çerçevesinde anlaşabiliriz” dedi. BSW Ukrayna’nın desteklenmesine karşı, CDU taraftar ama bu eyalet hükümetinin karar verebileceği bir konu değil. Eyalet hükümeti en fazla merkezi hükümetin kararını etkileyebilir, o kadar…

Böyle bir durum bizde ortaya çıksaydı, bırakın sağ ve sol iki partinin ittifakını, sol güçler arasında bile ittifak yapılamazdı ya da hayli zor yapılırdı.

Sorun iş yapmaktan ziyade kendini dayatmak olunca konu çözülemez, hükümet kurulamaz.

1983 yılındaki 12 Eylül görüşmelerinde uzlaşmanın nasıl sağlandığını anlatayım.

Köln’de yapılan ve günlerce süren toplantıda birkaç kesim vardı.

Birincisi sovyetiklerdi ve herkesle birlikte iş yapmak istiyorlardı.

İkincisi Devrimci Yol’du. Onlar da herkesin birlikteliğinden yanaydı.

Üçüncüsü ise anti sovyetikler özellikle Halkın Kurtuluşu idi. Bu kesim, TKP/ML ile birlikte TKP’yi dışlamak için elinden geleni yapıyordu.

Tartışmalarda ana mesele 12 Eylül rejiminin niteliğiydi.

TKP faşist demiyordu, diğerleri diyordu.

Sonunda şöyle bir uzlaşma bulundu: 12 Eylül’ü protesto bildirisinde bir paragrafta faşist diktatörlük, başka bir paragrafta askeri diktatörlük denilecekti.

HK uzlaşmayı protesto edip gitti. Ayrı protesto mitingleri yapılacaktı.

Biz Duisburg’da yaptık mitingi. Türkçe konuşmayı ben, Kürtçesini Sertaç Bucak yaptı. İkimiz de kısa süre sonra vatandaşlıktan çıkarılacaktık.

Olsun, ne yapalım yani!

Burada önemli olan istenildiği zaman uzlaşma yolu bulunabileceğinin gösterilmesiydi.

Bazılarını ikna etmek mümkün değildir çünkü dertleri başkadır ama kalanlar pekala birlikte hareket edebilirler…