Bundan tam 136 altı yıl önce üretim teknolojisi günümüz teknolojisinin geldiği aşamanın çok gerisinde olup her şey emekçilerin kol gücüne dayanıyordu. Kapitalistler emekçileri en ağır şartlarda En vahşi bir şekilde sömürüyordu. İşçilerin dayanılmaz kötü çalışma şartlarının yanında özelikle kapitalist sistemin olmasa olmaz kar hırsı karşısında başta kadın ve çocuklar bu sömürü sistemden nasibini(!) ilk alanlardır.

Kapitalist toplumda günümüze kadar halen sürmekte olan kadın erkek eşitsizliği sonucunda kadınlarımız en ucuz ve en ağır şartlarda çalıştırılarak daha ucuz emeklerini satmak zorunda bırakılmıştır. Evet bundan tam 136 yıl önce sömürücü sistemin unutamayacağı ve günümüze kadar süren ve sürmekte olan Sermayenin emeğe karşı sömürüsüne başkaldırı ABD’nin Şikago şehrinde emekçilerin yaktığı ateş, 15 saatlik çalışma saatlerin 8 saata indirilmesi ve çalışma koşullarının daha da iyileştirilmesi sağlamak için tüm uluslardan oluşan emekçiler kurdukları dernekler ve sendikalar aracılığıyla sokaklara inerek bir taraftan siya beyaz ayrım duvarını yıktı, diğer taraftan kapitalizme karşı birlik beraberlik dayanışması olan sömürü düzene karşı başkaldırı ilan ateşiydi. Şikago emekçilerin bu başkaldırısı karşısında sermaye kuşkusuz boş durmayacaktı.
Ülkeyi saran başkaldırı karşısında işçi sınıfının bu başkaldırısını kendi sistem anlayışlarına göre susturacaktı. Nitekim sermayeciler yükselen bu başkaldırıyı kanla barutla bastırarak susturmaya çalışmıştır.

Kanlarıyla bedel ödeyen işçi sınıfı ilk defa hakkını almış 15 saatlik iş çalışmasını 8 saate düşürerek hedefine ulaşmıştır. Ardından gelen işçi çıkartmalar ve emekçilere karşı kovalamacalar elbette hemen bitmemişti. Nitekim Hükümet ve işverenler, işçi eylemini kolay kolay içlerine sindiremiyordu. 1 Mayıs sonrası işten atmalar, baskılar yoğunlaştı. Olaylara neden oldukları gerekçesiyle 8 işçi hakkında idam istemiyle dava açıldı. İşçiler idam cezasına çarptırıldı.

(…)Dört yiğit işçi önderi Albert PERSONS, Adolph FISCHER, George ENGEL ve August SPIES, 1 Mayıs 1886 yılında 8 saatlik iş günü mücadelesinde önderlik yaptıkları için idam edildi. Albert PERSONS isimli işçi, özür dileme şartıyla affedileceğinin söylenmesi üzerine, mahkeme heyetinin karşısında tarihe geçecek sözlerini söyledi: "Bütün dünya biliyor suçsuz olduğumu. Eğer asılırsam cani olduğumdan değil, emekçi olduğumdan asılacağım." İşçi önderlerinin cenaze törenine yüz binlerce insan katıldı. ABD'de yaşanan bu olaylar uluslararası işçi örgütlerini harekete geçirdi. II. Enternasyonal 1889'da Paris'te düzenlediği kongrede, Amerikan işçilerinin mücadelesini desteklemek amacıyla dünya çapında gösteriler düzenledi. 1890'dan başlamak üzere 1 Mayıs'ı da, "Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü" olarak kabul etti.(…)

Bu günde keza kapitalistler en çok korktukları 1 Mayıs karşısında korkularını gizleyemiyor. İşte Türkiyeli işçi sınıfın kutlama ve sembolü olan Taksimde yasak koyarak keza korkularını dile getirerek emekçilere karşı sömürücü sistemini korumak kollamak için her türlü azgın saldırı yapmaktan çekinmiyor, çekinmeyecektir. 
Çünkü 1 mayıs demek emekçilerin birlik ve kapitalizmin sömürüsüne karşı beraber olmak demektir. Bir mayıs her sene olduğu gibi elbette alanlarda olacağız emeğe karşı özgürlüğünü haykıracağız benim için bir ilk 1 mayıs olacak bir yanım eksik olarak katılmam her sene istisnasız İBRAHİM YALÇIN yoldaşımın asla hiçbir zaman kaçırmadığı her zaman alanlarda beraber yoldaşlarıyla kutladığı bu bir mayısta biz Fransa’da bulunan yoldaşları olarak bir yanımız eksik olarak katılsak ta onun aramızda olduğunu her zaman hissettireceğiz.
CABİR HASAN